Uncategorized

Kahramanmaraş’taki depremden kurtulan aile, yeni hayatına başladı

Kalorifer peteğinin üstüne düşen duvar, 3 kişilik aileyi hayata bağladı… Yıkılan binanın enkazından depremden 138 saat sonra çıkarılan aile, mucize olarak tanımladıkları yeni yaşamlarına adım attı… Evin en küçük ferdi “Annemi sürekli uyutmaya çalıştım, enerjisini harcamamasını istiyordum” dedi.

Kahramanmaraş’ın Yenişehir Mahallesi’nde 4 katlı Kiraz
Apartmanı’nda oturan 61 yaşındaki Celal Taşhan, Yasemin Taşhan (57) ve 17
yaşındaki oğulları Ensar Taşhan, 7.7 büyüklüğündeki ilk depremde kendi
binalarının yanı sıra bitişikteki 8 katlı Köker Sitesi’nin enkazı altında
kaldı.

Yeni hayata alışmaya çalışıyorlar

Kalorifer peteğinin üzerine düşen duvar parçası ile evin
içinde oluşan diğer boşluklara sığınan aile, arama kurtarma ekiplerinin,
enkazın 11 kat altında yürüttüğü çalışma sonucu 138. saatte çıkarıldı.

Hastanedeki tedavileri tamamlanan aile, Türkoğlu ilçesindeki
evlerinde mucize kurtuluşun ardından adım attıkları yeni hayata alışmaya
çalışıyor.

6 gün kaldıklarını sonradan öğrendiler

Enkaz altında yaşadıklarını anlatan Celal Taşhan, depremde
kendilerini enkaz altında bulduklarını, orada ne kadar kaldıklarını
bilemediklerini, geceyi gündüzü ayıramadıkları için enkazda 6 gün kaldıklarını
sonradan öğrendiklerini söyledi.

Eşi ve oğluyla birbirlerine moral vermeye çalıştıklarını
söyleyen Celal Taşhan, şunları kaydetti:

“Küçük oğlum bize teselli
verdi, destek oldu”

Son olarak oğlumun deprem anında ‘küçül baba’ demesini hatırlıyorum. Küçülüverdim. Ondan sonra büyük bir gürültü koptu. Daha sonra beklemeye başladık. Kendi çabamla mücadeleye başladım, acaba bir yerden bir delik, bir ışık bulabilir miyim diye. Baktım böyle bir şey yok. Çöktüğüm yerde kalorifer peteğinin üzerine beton gelmiş. Dua ettik. Küçük oğlum bize teselli verdi, destek oldu. ‘Fazla konuşmayalım, nefesimizi burnumuzdan alalım, ağızdan almayalım’ dedi. Biz de buna göre davrandık.

“İnsan su istiyor”

Arama kurtarma ekiplerinin kendilerini 11 kat alttan
çıkardığını öğrendiklerini, kurtulmalarını mucize olarak gördüğünü aktaran
Taşhan, şöyle devam etti:

En çok neyi düşündüm? İnsan su istiyor. Bir de kimse bize ulaşamadığına göre Kahramanmaraş çok büyük bir felaket geçirmiş diye düşündüm. Ama mücadele ederken, bir delik ararken yoruluyorsun ve yığılıyorsun. Doktorlar bile şaşkınlık geçirdi, ‘Maşallah böbreğiniz sapasağlam’ dedi. Enkazdan çıkarılırken insan yeniden doğduğunu hissediyor. İnsan inanmak da istemiyor. Allah sevdiklerimize bağışladı, sevdiklerimizi bize bağışladı. Anlatılamayacak bir mutluluk.

“Koca kolon kapının önüne düştü”

Yasemin Taşhan ise deprem öncesinde Kur’an-ı Kerim okuduğunu
ve teheccüd namazı kıldığını söyleyerek, “Daha sonra baktım oğlum
internette oynuyor. İlk şakırtıda sanki ateş yağdı. Seccadenin başındayım,
arkamı döndüm koca kolon kapının önüne düştü. Baktım diğeri kopuyor. Ben oğluma
koştum. O bana ‘Anne çök’ deyince onun üstüne abandım, bu sırada girdik yerin
dibine.”
dedi.

“Kalk namazı kıl… Sürekli bu sesi duyuyordum”

Enkazdayken “Rabb’im, benimle berabersin. Buraya
koyduğun gibi çıkaracaksın, eminim, inanıyorum ve seni çok seviyorum”
diye
dua ettiğini anlatan Taşhan, şunları paylaştı:

Hiç umudumu kaybetmedim. ‘Allah’ım doyuracak olan sensin, yedirecek olan sensin, bizi buraya koydun, imtihandayız. Arınıp çıkacağız inşallah’ diyerek Rabb’imden herkese namaz, Kur’an diledim. Yakınlarımıza, cümle sevdiklerimize af istedim Allah’ımdan. ‘Kalk namazı kıl’, sürekli bu sesi duyuyordum. Kalkıyordum, başımda kolon. Kolonun altındaydık, oğlum benim üzerimdeydi. Eşimi baş ucumda hissediyordum. Oğlumun elini tutunca canıma can geliyordu. Sürekli ‘Sakın beni bırakma.’ diyordu. Rabb’im canımızı alsaydı ilk anda alırdı, almadı. İmtihana girdik, arınmaya girdik. Tertemiz çıktık elhamdülillah.

“Ailemle ilgili hayallerimden bahsettim”

Ensar Taşhan da depreme bilgisayar başında yakalandığını ve
annesine doğru koştuğunu, ona sarıldığında binanın çöktüğünü anlattı.

Depremden sonraki ilk anlarda çok korktuğunu belirten
Taşhan, sözlerini şöyle sürdürdü:

Annem de çok heyecanlıydı. Annemin şeker ve tansiyon hastalığından çok korkuyordum. Kendisini sürekli uyutmaya çalıştım, enerjisini harcamamasını istiyordum. Bu şekilde içerideydik. Sürekli sohbet ettim, hayallerimi anlattım ama kendisinin konuşmasını istemiyordum çünkü yorulacağını biliyordum. İçeride hepimiz susuzduk, fakat annemin daha fazla hissettiğini anlayabiliyordum. Enkazdan çıkacağımızdan, arkadaşlarımızı ailemle tanıştıracağımdan, beraber yemek yiyeceğimizden bahsettim. Ailemle ilgili hayallerimden bahsettim.

Taşhan Ailesi, depremin ardından bölgeden uzak bir yerde
konaklama teklifini kabul etmediklerini, Kahramanmaraş’tan ayrılmak
istemediklerini de dile getirdi.

Kaynak

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir